tein

Stranputica

tein | 21 Decembar, 2008 12:24

Veliki dio odgovornosti za stanje u kome se danas nalazimo jesu stranputice iz prošlosti, najskuplja cijena koju danas plaćamo. Svi. Ne ulazeći u najdalju prošlost dovoljno je osvrnuti se na posljednjih pedesetak-sto godina.

Kada je Srbija u Prvom ratu oslobađala sebe oslobodila je i druge južne Slovene, koji istina to od nje i nisu tražili. Postojala je ideja da se nova država omeđi granicama onih područja čije su pokrajinske i gradske skupštine proklamovale državno jedinstvo sa Beogradom. To je učinila i skupština moje Banjaluke. Naime, preovladao je stav dinastije o jedinstvu svih južnih Slovena. Činjenica je da se Hrvati i tada nisu slagali sa tim, što će se odraziti na konstantnu frustriranost Srba i Hrvata, jednih prema drugima.

Između dva Velika (1918-1941) rata Radikalna stranka, prevashodno kao partija režimske provenijencije optuživala je demokrate za pomanjkanje privrženosti državi, dinastiji, a ovi njih za manjak demokratije i pluralizma. Dok su se jedni i drugi trošili u prazno, treći su se omeđavali. Onda se povrh svega pojavila i KPJ, zagovornica republikanskog uređenja. Ona je vodila veliki dio Srba kroz Drugi rat i izvojevala pobjedu nad fašistima. Naveći broj radikala, kao i demokrata bili su u to vrijeme simpatizeri Ravnogorskog, prozapadnog pokreta, takođe antifašističkog. Fašiste je prihvatio general Milan Nedić, jer je navodno to morao, a podržao ih Dimitrije Ljotić, jer su mu ovi bili bolji od drugih. I dok su nas partizani i četnici oslobađali međusobnim istrebljenjem, nedićevci, ljotićevci i ko zna ko još, predstavljali su udarnu snagu Novog poretka. Demokrate i radikali, stari suparnici (i neprijatelji) između Dva rata ratovali su za zapadnu demokratiju, partizani za socijalizam, a ljotićevci za nacional-socijalizam. Partizani su bili na pobjedničkoj strani, radikale i demokrate pobjednička se strana odrekla, a Ljotićevi i Nedićevi sljedbenici kažnjeni su na svima poznat način.

Partizani preobučeni u frakove vodili su nas od komuzima preko socijalizma do posljednjeg, ali i kroz posljednji rat. Onda su se vratili radikali i demokrate. I Ljotićevci bi htjeli, ali im ovi ne daju, jer se ne ponašaju po evropskim standardima. Demokrate i Radikali i dalje se trve, kao i nekad, prije svjetske krize 30-tih XX vijeka. Ekonomisti i političari tvrde da nastupa nova ekonomska kriza zvana RECESIJA. Pristalice Karla Marxa i Fridriha Engelsa trljajući ruke čekaju novu priliku. Korporativna država bila je Musolinijev izum i našao je sljedbenika u D. Ljotiću. Danas mnogi desničari, takođe trljaju ruke. Na demokratama i radikalima je da se nadaju ekonomskom ozdravljenju.

Svi se zabavljaju, a toliko vrijeme prođe. Nažalost, svi pobrojani eksperimenti jedna su stranputica, kojoj izgleda nema kraja.